Zerdal Aydın - Anne Şiiri - Antolojime E ...

Değişiyor insan anne değişiyor ne senin büyüttüğün Mahsum çocuk kalıyor ortada nede insanlarda mahsumiyet mesela ben bildiğin gibi değilim anne büyüttüğün gibi de değilim öyle çok değiştirdiler ki beni kendim bile farkına varamadım eskiden insanlara inanırdım Güvenirdim ama her kes her gün biraz daha kırdı bu güvenimi anne. emin değilim ve olamıyorum kimseden kendim gibi içimden geçeni söylemiyorum kırıldığımdan beri en yakınımdakilere bile susa bilmeyi öğretim kendime anne. her tatlı sözüne inanırdım samimi geliyordu mesela gülüşleri ama bu samimiyet duygusu uzaklaştı yüreğim epey yol almışlığım var benim kırdığım ve ķ ırıldığım tabularım var benim de anne. Ama gerçek şu ki kızdığım yada kırıldığım kimse yok eski bir benden başka en çok ona kırgınım en çok ona kızgın o eski ben ve iyi nimetlerimin kurbanı olduğum için oysa bu kadar iyi niyet vallahi fazlaydı bu kırılgan yüreğime anne. bi daha asla af edemeyeceğim şeyler var bu kahpe hayatta ama yinede teşekür ederim iyi nimetlerimi tek tek yargılamama sebep olan herkese ve kusura bakma anne büyüttüğün gibi kalamadım