Anne Şiiri - Sevgi Özhan

Bırakma anne!
Bir çocuğun son sözleriydi bunlar
Hayata küsmüş annesiyle,
Son dakikalar...

Uzun uzun bakışlarla
Beni yalnız mı bırakıyorsun anne! der gibi
Acı acı gülümsedi annesine

Artık gelmişti ayrılık vakti
Değer miydi bunca kedere
Boş yere üzülmeye
Yavrunu yaman ellerde terk etmeye...

Anne çocuğunun yanından uzaklaşırken
Baktı son kez bir tanesine
Biricik yavrusuna
Uğruna can verdiği can parçasına
Son bir kez,
Baktı, baktı, baktı...

Bırakırken çocuğunu
canından can alınmıştı
Hele çocuğunun "anne" diye seslenişi
Paramparça etmişti yüreğini

Ama ne gelir elden
Hayat bu!
Kiminin yüzüne güle
Kiminin talihine

Bu ayrılık ne yaman şey
Öncesi sonrası hep acı hep keder
Sonunda var mı sevinen
Arkasına bakmadan yürüyebilen
Hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edebilen...