Anne Şiiri - Ömer Dede Kılıç

ANNE

Bir gece vaktiydi seninle vedalaştığımız,
Sıcaklığını hissedip son kez sarıldığımız,
Unutulur mu bizi yapayalnız bıraktığınız,
Hüzünle kız kardeşime sarılıp ağladığımız.

Unutulur mu hiç soğuk kış gecelerinde,
Yatağımızı ısıtırdın anne sıcaklığınla,
Gülücükler hiç eksilmedi nur yüzlerinde,
Güzelliğin gözümün önünde canlılığınla.

Sevinmiştik yoğun bakımdan çıktığına,
Kurban adamıştık şifa bulup iyileştiğine,
Canım yanıyordu, bizi yalnız bıraktığına,
İçimden ağlıyordum sessizce gittiğine,

Soğumuştu yüzü, yatıyordu sessizce,
Kaybetmiştik bakıyorduk umutsuzca,
Salacasından tutuyorduk çaresizce
Sonsuza uçuyordu uçsuz, bucaksızca,

Bırakıyordun bizi anne boynu bükük,
Kardeşler ağlıyorduk, büyük küçük,
Gidenler gelmiyor öbür aleme göçük,
Sen ağlama babam, Allah büyük,

Şimdi sen gidince bana kim acıyacak,
Haksızlıklara karşı beni kim savunacak,
Yoksun artık hasta halimi kim soracak,
Yokluğun, güneş gibi ciğerimi kavuracak.

Ağlama babam, annem huzurlu gitti.
Kimseye boyun eğmedi, onurlu gitti.
Takışmadı kimseyle, vakurlu gitti.
Al yanakları beyazlamıştı, nurlu gitti.

İyiliğin var, mekanın cennet olsun.
Hak ettin anne, Mevla inayet versin.
Sevenlerine sabır, babama afiyet versin,
Seni üzenlere Allah hidayet versin.

Kul Ömer, durma yollar uzun, hayat kısa,
Böyle ölümden,sende çıkar hisseden kıssa,
Hüzünlüyüm gözlerim yaşlı, gönlüm yasta,
Yeter ağlayıp sızlanma, kızılcık şerbeti iç tasta.

17.06.2018 Ömer KILIÇ