Ölümü oyun sanırdım küçücük bir çocukken
Gidenler hep gelecekmiş gibi bakardım kapılara
Ben hep o açılmayan kapılarda
Gelmeyecek olanı beklerken
Ne baharlar Zozanlar gördüm
Umutlarımı dirhem dirhem biriktirerek
Ve....
Biriktirdiklerimi büyüdükçe yitirerek
Oysa ölüm kan revan içinde yakalıyormuş insanı
Biz hep oyun oynamışız birlikte
Nasıl da inanmışım o pembe yalanlara
Üstüne çiçekler koyduğumuz yerdeymiş özlediklerim
Sen bana ölümü böyle anlatmamıştın anne! ! ! ! ...
Kayıt Tarihi : 3.4.2015 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!