Anne Şiiri - Mustafa Özata

Derin ufuklar gibi bakıyor gözlerin,
Ben neresindeyim gönlünün anne…
Neden ellerimi öpmek istersin,
Bana ne söylemek ister dilin anne! ...

Gözlerin ağlıyor yaşın çıkmıyor,
Kuruttuk mu gözyaşlarını hayırsızca…
Acı çekiyor ama ağlamıyorsun
Yoruldun mu bize ağlamaktan anne…

Oğlum derken seni anlayamadığıma,
Duyan kulaklarımla seni duyamadığıma,
Sıkarken kollarının altında duramadığıma,
Ölene dek mahzun kalırım anne! ...
Bundan böyle pişman yaşarım anne…

Hem annesin hem seven aşık gibisin,
Söyle nasıl istiyorsan seni öyle seveyim.
Melektin de neden bize söylemedin,
Taşı bizi hasletinle Allah’a anne,
Seni anlayamadığıma çok pişmanım anne…