Anne Şiiri - Mustafa Tahir Ülkar

boğuk nefesin bugün, yüzün solgun
ellerin titriyor, gözlerin yorgun
yoksa ölüyor musun Anne?
düşüyorsun bir kale gibi
çarpışıyor son asker.

yorulmuşsun be anne...

kucağıma düştüğün o anda
nefesim gitti nefesinle
yüreğime hançer saplandı,
göğsüm parçalandı
gözlerimden kan damladı
dursa zaman, ihanet etmese yelkovan

nefes al, kal kal be anne
biliyorum ızdırap içindesin
özgür ruhuna ters bu yatak
belki de en kolayıdır bazen kaçmak...

hep dalgındın annem hep hayaldin
sigaranı içerken, ya da küfrederken
Karadeniz gibiydin.
Memleketin Trabzon'du,lakabın Samsunlu
hep isyandı senin ki, hep diklenme
her şeye, herkese...

biz seni hep sevdik be anne.
şaçlarını tararken ellerimle
şefkatini hissederdim
şimdi sen benim bebeğimdin...

Hadi kalk! kalk be anne
Başımı koyayım kucağına
okşarsın yine, öpersin doya doya...
.....
.....

Neden böyle tenin soğudu anne
neden kayboldu gözünde ki ışık
neden sessizsin,
neden nefessiz...
ben seni nasıl yollarım
ellerimle kara toprağa nasıl koyarım...