Anne Şiiri - Cebrail Tekin

Sabahları sevmiyorum anne, yine sen yoksun aklıma geldikçe ürperiyorum
Her gece bir umutla rüyalarımda seni görmenin umutlarıyla yatıyor
Sabahları sıcacık peynirli poğaçanın kokusuyla uyanmak istiyorum Anne
Aslında yapıyor bizim köşedeki pastane ama, sıcaklığı ne seninki gibi sıcak
Kokusu ne seninki gibi burgam burgam kokmuyor Anne

Aslında canım pekte poğaça çekmiyor
Sensiz zaten tadıda olmuyor
Hem biliyor musun geceleri üşüyorum,
Artık nasıl olsa üstümü örtecek bir melek var diye uyuyamıyorum
Anne üşüyorum, ne olur çok özledim seni
Korkuyorum anne sokaklar evimiz kadar sıcak
İnsanlar senin gibi baktığın gibi bakmıyorlar anne

İnsanların neden suratları asık oluyor anlamıyorum,
Herkes bir kargaşa içinde bir birlerini itekliyorlar
Otobüste, sokaklarda ve iş yerlerinde
Hem biliyor musun anne, ben korkuyorum
Köpeklerin bile yavrusuna kıyamadığı sokaklarda
İnsanlar yavrularını çöp kutularına atıyorlar
Anne o bebeklerde hasret kalmışmıdır anne kokusuna?

Korkuyorum anne yamyamlarla aynı dünyada yaşamaktan
2 tane sokak kedisi için yardım fonları düzenleyen
Fakat bu bayramda eski elbiseleriyle geçiren çocukların
Muhtaç bakışlarla insanlara bakmasından
Hem nefret ediyor hemde çok korkuyorum anne

Bak yine aklıma geldi bana verdiğin o güzel öğüt
'' EY OĞUL DÜNYANIN EN KORKUNÇ SESİ, MUHTAÇ
BİRİNİN BAKIŞLARINDAKİ SESSİZLİĞİDİR''
Annem Rabbim beni kendinden başkasına muhtaç etmesin
Seni çok ama çok seviyorum.