Anne Şiiri - Durmuş Ali Eker

Doğurdun büyüttün beni hevesle
Geceleri,üçe, beşe bölerdin
Uykusuz gözlerle,en ılık sesle
Ninni söyler, ağlar, sallardın anne

Ak sütün ağzımda duruyor gibi
Gözlerim hep seni görüyor gibi
Ellerin saçımda yürüyor gibi
Islak gözlerini silerdin anne.

Duanla korurdun beni her şerden
Haber gönder bana gittiğin yerden
Öyle özledim ki, ne gelir elden
Okşar, koklar, öper, belerdin anne

Doğdugum gün gösterdiğin neşeyi
Unutamam büyüdüğüm o evi,
Anasızlık ölüm imiş bir nevi
Of desem saçını yolardın anne.

Yaprak, toprak oldu o güzel cismin
Dilimden bir lahza düşmüyor ismin
Duvarda sararmış gelinlik resmin
O günü anlatır gülerdin anne

Toprağı severim onda anam var
Yanında yari var, yani babam var
Acınız tükenmez ölene kadar
Mümkün olsa çoktan dönerdin anne.

Işık demek ana, ana demek nur
Melekler anadır, anayı tanır
Cehennem ateşi yamaz utanır
Delmek yetse arzı delerdin anne

Babam nası, sen nasılsın, sormadım
Çok hasretlik çektim dışa vurmadım
İki yıldır düşte bile görmedim
Her saat görmeyi dilerdin anne

Bir gölgeydi,güneş doğdu çekildi
Geçiçi saltanat bitti yıkıldı
Başucuna küçük bir taş dikildi
Bu yalancı dünya yalandır anne

Mekânın cennette firdevsin olsun
Şefaat kânimiz kabul buyursun
Sen anasın ana gibi uyursun
Kurtuluş orada kalandır anne...