Anne Şiiri - Celal Kaya

Anne,
Sen gittin gideli sonsuzluk evine
Bir gamlı hazanım, bir zamansız baharım

Hani bir yalnız ağaç vardır ya bir dağ başında
Hani gelen budar, giden kırarmış ya dallarını
İşte o yalnız ağaç gibiyim anne

Rüyalarımda tutuyorum ellerimi
Bırakıp gideceksin diye çok korkuyorum anne
Biliyorum, uyanınca rüya bitecek
Ellerimde sıcağınla uyanacağım anne
Sahi bir daha ne zaman geleceksin anne?

Şimdi uzaklardasın
Öksüz dünyam yıkık
Virana dönmüş gibiyim
Yapayalnızım yollarda adımlarım tedirgin
Şefkatine muhtacım anne

Akşam eve her dönüşümde
Yine bakıyorum pencereye
Yüreğimi bir buruk hüzün kaplıyor
Pembe bir gül gibi orada duruşun hayal
El sallayışın, tebessümün hayal
Seni göremiyorum anne

Ve sen gittin gideli
Hüzün sardı içimi
Eskiden olduğu gibi
Yüzüm gülsün diye o sımsıcak tebessümünle
Bir daha güler misin anne?
Ve desem ki yüreğimde apansız bir sancı
“Öpeyim de geçsin! ” der misin anne?