Anne Şiiri - Nadir Daregenli

Beni çocukluk yıllarıma götür anne
Beni o tarlalara mutluluğa
Bıktım bu kentin gürültüsünden bıktım
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Sana inanmıyorum artık tedirginim
İstersen ‘ asi’ diye bağır arkamdan kız
Hani zamanla dinecekti sızılar
Hani hiç kalmayacaktım yalınız
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Yine sabah ezanıyla uyanayım ekmek için
Ellerim çatlasın Ağustos güneşinde
Babamı ölmemiş gibi bekleyelim
Birlikte dua edelim iyileşsin diye
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Akşam üstleri var ya akşam üstleri
Ellerini açtığında Tanrıya
Bu kez yalınız kalmamam için dua et
Büyüdüm zengin oldum yetişir
Ama benimle büyüdü bu illet günden güne
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Al isteyene ver bu evi
Bu masayı sandalyeyi kitaplarımı
Anlaşılmamış dost şiirlerimi yırt istersen
Bana mert köylülerimi ver rüyalarımı
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Yüzlerde pudra yoktu gözlerde rimel
İnsanlarda görmedim kalleşliği bu yaştan önce
Alın terimiz toprakta yağmur yağmur
Tanrımız şehrimiz vatanımız her şeyin üstünde
Beni çocukluk yıllarıma götür anne

Bir sürü dava çıktı sosyalistlik komünistlik bilmem ne istlik
Beleşinden yaşama kaygısında bu şehirde insan
Öldüğünde benden rahat bir Fatiha bekliyorsan
Beni çocukluk yıllarıma götür anne