Anne Şiiri - Fatih Kayan

Bir kez olsun çekip giden,
Sen olmadın anne.
En son giden sen hiç olmadın anne.
Hep sevdiklerim sırt dönerken bana.
Sen hiç dönmedin anne.
Camdaki golgene bakarken,
Soğuktan ellerin üşürdü
Karbeyaz gecede.
Nefesin son kez çıkarken
Yanında yoktum anne.
Haykırıyordum geceye
Çığlıklarimi yutuyordu karanlık.
Diz çöktüm öylesine umutsuz
Sokak ortasıkar heryer
Sevdiklerim yalanmış hep
Bir sen gerçeksin Anne.

Ağlama diyorsun bana uzaktan
Parçalandı içim anne.
Tuzlanmis yollar karbeyaz,
Bassam yarama durur mu?
Ciğerim yanar anne.
Bir sen vardın
Sen vardın beni seven.
Gideceğini hiç düşünmemiştim
Anne.

Sokakta kalmak bir şey değil
Soğuk yıldıramaz beni.
Kar nekadar beyaz olursa olsun
Eridikten sonra neye yarar.
Avucumda elin olmadıkça
Sarılmadıktan sonra sana
Başkalarını sevmek neye yarar.
Bir sen vardın anne.
Bir tek sen.
Geride kalanları toplasan
Bir tek saçının teli yapmaz
Anne.

Sonsuzluga giderken anne
Saçlarındaki karlar anlar mi?
Özler mi seni benim kadar?
Yalnız kalmak zor değil anne
Sensiz yaşama alışmak imkansız.
Boşluk ne ki beni sarmalasın?
Sevmek ne ki yüreğime girsin?
Sen yoksun anne yoksun yine.
Mezarının başındayım hep.
Helal edersin hakkını diye
ANNE