Anne Şiiri - Turgut Güler Uzdu

Anne

Ne annem var ne babam
Öylesine kimsesizim, öylesine çaresiz
Başımı koyacağım bir dizden uzağım
Saçımı okşayacak şefkat yok
Dur! Yapma! diyen sesleri özledim
Oysa ne çok kızardım

Karşılıksız sevgiyi tanıdıkça bir o kadar daha sevdim
Ve özledim anne
Çocuklar hep çocuktur derlerdi ben küçükken
İnadına büyümek isterdim
Keşke küçük kalsaydı bedenim de yüreğim gibi
Keşke sen olsaydın
Bugünleri göremedin anne

Çok özledim
Çok özledim anne
Hani bir sürpriz daha yapsan
Çıkıp gelsen
Sofranı hazırlasan, bir anne yemeği yapıp
Kızsan, dövsen
Yahut sırtımı okşasan, övsen,sevsen
Torunlarını görsen büyümüş
Gururlansan, sevinsen

Helal et demek de yetmiyor hakkını
Ödemek mümkün değil
Karanlık geceler sığınaksız
Ben hayatın yorgun savaşçısı
Desteğinden uzak
Sensizim anne

Şükür diyorum düşününce
İyi ki annemsin diyorum

Benimki hasbıhal sadece
Biliyorum kararlılığını gelmeyeceksin
Olsun
Evlatlar büyüklerin ayağına gidermiş
Bekle
Gecikmiş sevgimle ben geleceğim anne