Anne Şiiri - Ahmet Komşul

Duygular sarılmış boğazım düğüm düğüm
Sanki bir el yüreğimden tutuyor
Sıktıkça sıkışmış avuçlarım uzanır
Belki bir ümit, kapında bekliyorum
Yalnız hisler ötesi sesinden ince şefkat
Ruhumu besteleyen anılardan bir hayat
Sen güzel kokuların tılsımından bir çiçek
Yıllara meydan okur o taptaze duygular
Bir ses ver anne içime nefes gelsin
Her nefes tur dağında Musa’ya bir ses gelsin
Yükseldikçe gökyüzü İsa’nın mekanına
Dönüp dolaşır sesler Davut’un makamına
Herkesin yalvardığı Muhammed’in aşkına
Yanık bir ateş gibi yaklaştıkça ruhlara
Beni benden aldığın serdiğin bulutlara
Şefkatin kollarında okyanus ötesinde
Yalnız senden beklenen dualar dilemende
Gel ses ver sesime kulak ver içime ümit
Sana hasret yıllara yalnızlığa bir son ver