Anne Şiiri - Gökhan Büyükdağ

Anne;
Biliyor musun seni yine çok özledim,
Zaten özlediğim için yazıyorum yine,
Hasretinden boğazımı düğümledim,
Seni çok özlediğimden ağlıyorum anne…

Anne;
Ayrılığın ne demek olduğunu bilmiyordum ki ben,
Senden ayrı kalmak amma da zormuş,
Bunu şimdi anladım, çok üzgünüm gerçekten,
Sensiz yürüdüğüm her yol bana yokuş,
Bir zamanlar kimse ayıramazdı bizi bizden,
Anladım ki anne, bu dünyanın adaleti yokmuş…

Anne;
Hani ben babamla bazen ters düşünce,
Hani kızardın ya kocaman adama,
Hep benden yana olurdun üzülmeyeyim diye,
Sonra dayanamaz aramı yapardın babamla,
Ah anne, ben sizin değerinizi nasıl bilemedim,
Sakın kızma ama, yazıklar olsun bana…

Anne;
Sensiz aldığım nefesin yok manası,
Sensin bu oğlunun en güzel rüyası,
Sen benim canımdan da cansın,
Bizi ayıran kader yok mu?
Bırak anne o utansın…

Anne;
Belki senin istediğin gibi bir evlat olamadım,
Bana “Kal” dediğin halde yanında kalamadım,
Belki de anne hayır duanı bile alamadım,
Ama emin ol anne senden başka kimse için ağlamadım,
Onca zorluklara rağmen ben hala yıkılmadım,
Her gece sadece senin için ağlarım..

Anne;
Koca dağlar var aramızda ama sakın üzülme,
Çünkü her zaman sadece sen varsın aklımda,
İnan bana anne, güven sözlerime,
Geleceğim yanına en kısa zamanda,
Ve öpeceğim o bal gibi yanaklarını doya doya,
Ama anne sakın babama söyleme,
Biliyorsun kıskanır sonra…

Anne;
Emanet ol Allah’a,
Hadi kal sağlıcakla…