anne..
hiç canımın yandığını söylemişmiydim sana.
yada bir boşluktan sürekli düştüğümü.
üstelik düşerken,
mutluymuş gibi davranmanın ne kadar zor olduğunu.
anne..
yalnızlık nasılda hapsetmiş beni kendine.
oysa ağladım az önce
ağlamak istemediğim halde.
biliyorum bana yakışmaz
ama kimseler görmedi merak etme.
sen bile...
ve düşündüm anne..
sende olmasan yaşaya bilirmiydim ben diye
düşünmesi bile nasıl acıtıyor canımı.
karanlık gecelerimde..
ne olur sen hep gülümse anne..
gözyaşların dayanılmaz işkence yüreğime..
bak bende gülüyorum artık, ne olur üzülme.
unuttum çoktan onu merak etme..
ya da kızma ama.
en azından deniyorum anne.
hayat dedikleri şey.
bu kadar acımasız olmasaydı keşke..
anne..
hiç canımın yandığını söylemişmiydim sana...
temmuz 2008
Mehmet ÇimenKayıt Tarihi : 13.7.2008 19:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İKİ DAMLA SÜZÜLMEZ Mİ ŞİMDİ HASRET YANGINININ İÇİNE.
YAZABİLMEK NE MÜTHİŞ OLAY.
YÜREĞİNİZİ KUTLAR SEVGİLER SUNARIM
Çok içli ve güzel bir anlatımdı, tam puanla tebrikler kardeşime.
TÜM YORUMLAR (13)