Anne Şiiri - Levent Aşılıoğlu

Anne sana kim dedi doğur yavrunu
Yok, muydu bu ailenin başka kanunu
Bir defa doğurdun bırakma beni
Esirgeme sütünü bir damla sevgini
Gidiyorum ben bir kadere doğru
Senden tek dileğim koru yavrunu
El açtım yalvarıyorum gündüze doğru
Gecenin karanlığımda bırakma anne
O kadar mı tatlıydı bu pembe hayat
Bana sorsan yaşamak hüner mi hayat
O kader ki bana bu zulmü veren
Sevgiye hasrete boyun büktüren
Levent koydular adımı kimsesizler yurdunda
Binlerce levent gibi kimsesizler bağrında
Ne kadar zulmetsellerde bana hayatta
Yinede yaşıyorum ölmedim anne
Bende sevda denen hasret çölünde
Bir sevmek var iken bin öldürmek ne diye
Vursalar da akmaz kanım sen istemedikçe
Sevenler ağlarmış anam, sevilenler gülsün diye
Sevgiyi aşkı bulduğum anda
Zincir vurdular duygularıma
Yerle gök bir olsa da cihanda
Yinede yaşıyorum ölmedim anne