Anne Şiiri - Sezayi Tuğla

Anne…
Dün hava ne kadar güzeldi anne,
O güzelliği seninle paylaşmak istedim yürekten.
Bir umutla seni aradım doğada.
Bir at gördüm ağaçların altında,
Mini mini tayını emziriyordu, mutlu.
Senin şefkatini bulurum belki, diye yaklaştım…
Kişneyerek beni uzaklaştırdı yanından,
Senin şefkatini…
Senin şefkatini göremedim onda anne.

Anne…
Yavrularını peşinde sürükleyen bir anne kaz gördüm.
Yaklaştım, seni sormak için yanına,
Tıslayarak bana hücum etti.
Yok anne…
Onda da senin şefkatin yok anne…

Anne…
Şipşirin,
Yumuk yumuk gözlü pisilere rastladım,
Annelerini emiyorlardı, sarmaş dolaş.
Onlara yaklaştım seni özleyerek…
Kabarmış bir kuyruk, ve pençelerle karşılaştım anne.
Toprağa yüz üstü uzandım, ağladım.
Ağladım anne.
Hıçkıra hıçkıra ağladım.
Bir koku duydum toprakta anne,
Mis gibi kokan bir koku.
Senin kokunu…
Sen topraktaydın anne.
Gözyaşlarıma dayanamamış
Nihayet, beni bağrına basmıştın anne.
Mutluyum anne,
Mutluyum…
Çok mutluyum şimdi anne…