Bin bir güçlüklerle büyüttün beni.
Seneler geçse de unutmam seni.
Aklımdan çıkmıyor yüzünün teni.
Daha özletmeden çabuk gel anne!
Akşamki rüyada gördüm yüzünü.
Lale,sümbül bürümüştü gözünü.
Unutmadım yavrum diyen sözünü.
Daha özletmeden çabuk gel anne!
Çok tatlı söylerdi ağzında dilin.
Okşardı yüzümü o pamuk elin.
Karanfil kokardı göğsünde tenin.
Daha özletmeden çabuk gel anne!
Yavrum diye beni koklar öperdin.
Kanımsın,varımsın,canımsın derdin.
O güzel yüzünü toprağa verdin.
Daha özletmeden çabuk gel anne!
(Öğretmenim,Başarı Yay.İstanbul,1993)
Müfit AksakalKayıt Tarihi : 17.2.2010 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Annelerimizi hiç üzmemeliyiz..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!