Tuzluktan boşalan beyaz
taneciklerin resmini kafamda taşıyarak
gidiyorum telefona:
almacın deliklerinden toz
olup akıyor kardeşinin acı dolu sesi
aydınlık pazar sabahımıza.
Hiçbir şey sormuyorsun kahvaltı boyunca,
kirazların arasındaki
çürük bir yenidünyayı ayıklayıp
çöpe atarken ağlıyorsun, biliyorum.
Eriyip avcuma yapışıyor
bıçağın plastik sapı:
Söz, sayrılı bir baş gibi
güm güm vuruyor kendini
susuşumun duvarlarına.
Kayıt Tarihi : 21.9.2002 05:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!