Annam.2 Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Seni ne zaman arasam yanımda yoksun annam.
Oysa ben alışamadım bu ayrılıga.
Alışmıştım,senle didişmeye senin beni hırpalamana.
Seni ne çok özlüyorum be annam...
Ben anne olsam da bile.
Neye kızıyorum,biliyor musun annam.
Çocuklugumda bile senin göysünde yatmamaya.
Senin benim saçlarımı okşamamana.
Ayıp deyip ananın babanın yanında bana sarılamamana.
Açlıktan ölsemde bana bir damla süt verememene.
Benide kendin gibi alıştırmana.
Sevğini çocuklarına hissetirmemene.
Ama yinede seni özlüyorum anam.
Kırkında da olsam senin dizlerine;
Senin kollarına ihtiyacım var.
Seni çok ama çok özlüyorum anam.
Ben sevğilim de bulamadığım.
Aşkı,
Evladımda göremedigim sevgiyi.
Sarmazsanda kollarında hissettim.
Seni ne çok özlüyorum anam.
Herkesin anası kendine güzel.
Ama sende bana çok güzelsin.
Heyran anam kurban anam.
Can anam.
Dilerim mekanın cenet ola,sen bakma agladığıma.
Beni kendine hasret koma Annam.