‘öyle derin ki gözlerin’ ne takatim
yeter ne melâlim seyretmeye
yazın sunağında en şifâlı mevsim
göğsünden bir yatağı gibi belirse
ürpermiş teninden güllere değin
titreyerek yeşil ve pak süzülse
ne söylerim utancımdan ezelî
hâle mahzunken sır kesildiğin
sense kalbinde bir dikenin ilmeği
yırtıldı yırtılacak beyaz gecede
sara günlerinin sürdüğü kızak
hıncından akmayı unutsa bile
de ki Anna’yım ben gözlerim yaşlardan keskin
ve parlak, büyür dilimde ihaneti sükûnetin
Kayıt Tarihi : 3.3.2019 22:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!