sarınca sensizlik dört bir yanı
sıyırıp teninni tenimden
sokuldum yalnızlığın kollarına.. her gece
arınıp senli yalanlardan
yalnızlık doldurdum kadehine onurun
söz verdim yüreğime anmak yok adını...
siliyorum yavaş yavaş dudaklarımdan
ıslak yalanlarının tadını
uzaklaştıkça gölgenin
kirli parmakları üzerimden
daha bir sıkı sarılıyorum hayata
barışıyorum kendimle yeniden
kalmadı resimlerde tek kare yüzün
sildim izlerini gözlerimden
yapış yapış yalan gözlerinin
yaksada canımı dinlerken bütün şarkılar
ahtı var gözlerimin
akıtmayacak tek damla ruhsuz yüreğine...
sen,
kirlenmiş ruhun,satılmış bedenin
ve çürümüş insan(!) yanınla
uzak tut gölgeni yüreğimin üzerinden
acının buz tutmuş kollarında yaşarken
kalan ne varsa senden
kirletmeden..kirlenmeden
huzur dolu yokluğunda
onurla..yalansız..incinmeden
24.05.2011
Gülşen GülmezKayıt Tarihi : 24.5.2011 02:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (5)