Bir çiçeğin hüznünde irkilirse gözyaşınız rahmet kokusu duyulur kendi topraklarınızdan.
İçten bir gülümsemeye dönerse bir çiğ damlası işte o an iklimi sizsiniz hayatınızın.
Anlıyorum simdi; Mevla'nın dikenli gülleri ne cok sevişini.
Anlıyorum şimdi yalnız bülbülün bilinmez o bilinir nakarat'i namesini.
Anlıyorum şimdi düşmandan gelen taş degilde dosttan atılan gül yaralar.
Kalp ağlarken dosta gülümsemektir şiir kimsesiz...
Ve anlıyorum şimdi cennet dahi görülmemiş bir çiçektir!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta