Anlıyorum Şiiri - Ediz Servan Erdinç

Bu gece yarısı, bu beton kentten
Bütün çirkinlikleri götüren senin sesindir
Karanlığa mavi gömlek giydirdin diye
Yüzünü alıp yağmursuz umutlarıma
Anlıyorum
İnsan âşık olduğu insanın izin verdiği kadar şairdir

Dudakların, senin fesleğen kokan dudakların
Diyor ki
Bırak dudaklarımız bir çağın kavgasızlığında öpüşsün
Bağıran susmalar kalkarken üzerimizden
Anlıyorum
İnsan âşık olduğu insanın izin verdiği kadar şairdir

Günahlar yalnız kalpten sevmeyenler için vardır
Ki bizim kalbimiz ülkeler dolusu tebessüm
Boynunun hakkını kaç gül bahçesi öder sevgilim
Saçlarına gündüzüm, gözlerine gecem dediğim
Anlıyorum
İnsan âşık olduğu insanın izin verdiği kadar şairdir

Yeşil bir sabaha uyanırken yaprakları sarhoş bir mevsim
Ayna oluyoruz, aşk oluyoruz kendimize
Bir şiir masumiyeti çıkarken koynundan savaşların
Ağlamak seyrediyor gibi gülümseyen çocukları
Anlıyorum
İnsan âşık olduğu insanın izin verdiği kadar şairdir