Anlıyorum Şiiri - Sinan Alataş

Masumiyetin feryatları yankılanıyor
Acıyla inleyen sinelerde.
Ne yana çarpsa kapkara,
Kederim geceden de kara.
Sustukça, kırgınlıklar biriktiriyorum sol yanımda
Sessiz çığlıklar diyarı artık yüreğim.
Buhranlar, kasıp kavuruyor bedenimi
Kasırgalarda savruluyor ruhum,
Yaşamdan kesiliyor soluğum.
Zembereğinden boşanıyor zaman,
Gece mi, gündüz mü?.. Bilmiyorum.
Var mıyım, yok muyum?.. Bilmiyorum.
Yalvarıyorum en derinlerimden,
Figanım inletirken en son perdeden arşı
Dua dua çığlıklarla susuyorum.
Sonra bir umut süzülüyor karanlıklarıma,
Ilgıt ılgıt meltemler doluyor yüreğimin en ücralarına…

Anlıyorum sonra,
Çaresizlikte derman,
Yoklukta varlık,
Acıda bal,
Zehirde şifa var…

Anlıyorum,
Sabırlarda çare,
Yangınlarda sır,
Dualarda huzur,
Zindanlarda ışık var…

Anlıyorum,
Her yanı altüst eden kasırga, yeniler su yataklarını.
Yıldırımlar, verim olur toprağa.
Lavlardan çıkarmış en yeşil orman.
Velhasıl,
Yüreği yakan kor, pişirirmiş ruhu,
Ucalık katarmış insana…