Sen ne ara bu kadar yaşlandın
Ayakkabı bağcıklarını tutmuş yosun
Güneşte parlayan gür saçlarına
Kar taneleri düşünce, anlıyorsun
Oysa, hiçbir soğuk dokunmazdı tenine
Şimdi bakıyorumda, Agustos'ta üşüyorsun
Koca bir ağırlık çökünce dizlerine
Yürüyemediğin zaman, anlıyorsun
Yaşarken çok uzun geliyordu zaman
Vaybe! Ne çabuk geçmiş diyorsun
Nerede diyordunya Sultan Süleyman
Ölüm kapıya geldiğinde, anlıyorsun
Dünyaları verseler gözün doymazdı hani
Şimdi iki metrekareye razı oluyorsun
Bir zamanlar soranlar hatrını , halini
Mezarına toprak atınca, anlıyorsun
Kayıt Tarihi : 25.5.2023 00:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir ihtiyarın feryadı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!