Vazgeçtiklerim arasında kaçıncı sıradasın bilmiyorum. O kadar çok şeyden vazgeçtim ki hayallerim, heveslerim, heyecanlarım, ümitlerim sonbaharın demindeyim. Herşey zamanında güzel diyenlerdenim. Beklemenin, sabretmenin, tahammül etmenin yorduğuna inananlardan. Heves kaçtımı, zaman geçtimi, beklemenin yorgunluğu çöküyor insana. Mücadeleci de değilim çabuk vazgeçip pes ediyorum. Bir süre sonra alışıyorum veya içime atıyorum anlıyormusun...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta