Hadi doldur yavaşça bir kadeh daha
Anlatayım tüm gerçeklerimi sana..
Kelimelerin konuşmaktan bitap düştüğü an
Bak yüzüme ve dokun gözlerime bakışlarınla..
Çaresizlik bu ya; gereksiz yere özgür bırakılır da
Atmosfere onca ses, bir kez olsun
‘seni seviyorum’ diye haykıramam!
Anlıyor musun beni dostum.? !
O hiçbir zaman anlamadı beni
Ve inan bana şu zıkkım olmasa sen de anlayamazdın beni..
Anlıyor musun!
Herkes; gördüğünü bir kenara bırak
Duyduğuna inanır olmuş!
O da herkes gibi olmuş,
Açmış kulaklarını yummuş gözünü beni bekliyor..
Sevdiğimi söylemekten ziyade
‘açsana gözlerini kadın! ’ diyebilmek isterdim
Görsün diye bakışlarımı..
Görmedi dostum..
Bilemiyorum; şimdi hangi sözcükte sevilir hangi gözlere bakar..
Neyse dostum;
Dert oldum kadehine
Mezeyi rezil ettim yine..
Çok özür dilerim, gereksiz yere konuştuğum için..
Affet!
Kayıt Tarihi : 11.5.2011 17:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!