Seni gördüğüm an kendimden geçiyorum.
Bazen duygularımın esiri oluyorum.
İşte böyle acımı dindirmekteyim.
Sen sevme beni, ben senin esirinim.
Yanına gelince elim,ayağım titriyor.
Dilim konuşmak istiyor ama varmıyor.
Hayat ne acımasız, bana öyle görünür.
Dertli ettin beni, belim bükülür.
Gitme vakti, sonuna geldim.
Romanım bitti benim, sensin figüranım.
Bu sana son sözüm be gülüm!
Sana mahkumum, anlıyor musun?
Kayıt Tarihi : 15.5.2010 04:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özcan Ataman](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/15/anliyor-musun-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!