Anlıyor İnsan Şiiri - Mücahit Karaçınar

Vakti varsa yaşamanın
Özgürce katılmadan gösterişe
Politik söylemlerden uzak
Bir sahil kenarı belki
Suyun o berrak yüzünü yaşamak
Deminde ılımak geçiştirdiğin hayallare
Ne mazinin kavrulmuş çilesi
Ne de geleceğin kahrından darp olan düşünceler
Vakti varsa yaşamanın
Kimseye karışmadan özgürce
Her bir kitaptan bir cümle
Her insandan bir nem
Baharı kirleten bir gün
Ömründen geçen zamanın sillesi
Yüzünde derinleşen çizgiler
Çizgiler kağıtta durduğu gibi durmuyor bilesin
Çekiliyor hoyratça yaşadığın gençlik
Çekiniyor kalbin bir kalbin seyrine
Gün geçtikçe anlıyor insan
Bir mumun sönüşünü
Toprakla bütün toprakla yorgun
Bir ömrün ölümle uyanışını
Gün geçtikçe anlıyor