Anlıyamazsın Şiiri - Ahmet Özsoy

Anlayamazsın

Yalnızlık bu kadar bekler mi;
Karanlığın ıslığında,
tanıdık hüzünler dürtüklüyor,
mutsuzluğuna bükülmüş özlemlerim
oyuyor damlasıyla gözlerimi.
Zaman suçlanıyor bakışlarına
Mavi bir sisi uçuruyorum saçlarından
Anlayamazsın! dökülmüşlüğünü
bu şehri yokluğunda.
Anlayamazsın! Biliyorum;
fırtınaları, sustuğunda.
Yürek, atışlarının izlerine;
utangaçlığını çizdim yine…
ezilmiş gül gibi sevdanın beyazlığını
düzeltip durdum içimde.