Anlımdaki Çizgiler Şiiri - Ozan Ali Aydın

Her biri bir hikayedir anlımdaki çizgilerin
Rıhtımda beklerken hiç gelmeyen sevgiliyi
Kudret kalemiyle çizilmiştir,silinmeyecekcesine
Tablom alın yazısı,düş tahtam siyah beyaz
Yok rengarenk kalemlerim

Yılar yılı yoldaş bildiğim aynalar
Sırtınızı dönmeyin bana, vefasız dostlar gibi
Düş sağnağında yıkanır sokaklarım
Kutuptayım sanki,hiç bitmiyor kışlarım

Şimdi ben kavşakların keşiştiği yerdeyim
Ok yaydan çıkmış birkez,bir uzun seferdeyim
Her yan karanlık,mil çekilmiş yıldızlara
Boğnak gece,sağnak yağmur,bir garip halerdeyim
Nerdesiniz siz dostlar söyleyin ben nerdeyim

Yok eski tadı hiç bir şeyin
Lezeti unutmuş dilim
Ellerim çizgi çizgi tıpkı anlım gibi
Su üstünde değilim,çoktan boyladım dibi
Takatim yok tutmaya hayat denilen ipten
Bereket tarlalarım nerde,hüzün yağuyor gökten
El uzatım tutmak için bir bade olsada aşk
Aşk kadehi altı delik,sazımda kalmadı meşk
Nerede? kim okur benim adım
Çil çil altınların sahibi olmakmıdır hayatın anlamı
Toz penbe düşler kurdum,karartılar dünyamı

Ey Ali sandala binmek vaktidir bu gün
Omuzlarda çözülyor hayat denilen düğüm
Bitti artık bu tiyatro,perdeler kapanıyor
Sen giderken,taşıyanar hep kalacak sanıyor
Varmı acep bir fatiha okuyacak arkandan
Yelkovan akrebi kovalıyor olsada
Senin devrin bitti artık
Sırt döndü sana zaman
Çeneler sarıldı bak beyaz gelinlik giydin
Soracak sana mevla,kul bana ne getirdin
Terazinin hangi yanı ağır basıyor sence
Ya ödül var sonnda ya çok ağır işkence