Kar kara yağdı; kan damladı kara; kara sevdamdı vurduğum…
Düştüm, tam ölümün geçtiği yere; yerden bir tutam dilek tuttum.
Bir göl dinginliği çullandı, içimin bilmem neresinden gecelerin,
Yuyacağım artık, berrak bir dereden geçerken, anılarımı tertemiz,
Anlıma düşen yazını sileceğim; Tanrı’dan aldığım izinle, bunu bil!
Hor bakışlarından koparacağım, bana ait yıllarımı, hiç tarihine bile bakmadan,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta