Anlayışsızlıktan Şiiri - Serdar Uzunöner

Seni sevdiğime inanma sakın
Dilimden dökülmedi basit kelime
Bir hüküm gönlüme verildi ama
Tarihi bir taş yapıt sandı gözlerin

Huzurunda saygıyla eriyorum ben
Huzursuzluk yaratan görünüşümü
Anlaşılamayan derinliğime gömüyorum
Koyu kahve gözlerinin perdesiyle sarılmış kefen

Toprağa baharın kokusu düşmüş
Duyumsamaz hislerim köreldi beşi
Kimsenin sandığı gibi yaşamadım
Gördükleriniz yansıtmaz benim kimliği

Boş verin biz oyun oynamıyoruz
Anlam karmaşasında çözülmez kimlik
Göz görür kulak duyar o kadar

Kalbi söküp atmışım
Göz kulak olmuşum kalbe
Şimdi -mişli geçmiş zamanım
Bir varmış bir yokmuş yarınım

Kan akışı yavaşladıkça
Yaşlandıkça iz yapıyor yaralar
İzlerimi takip etsen kalbime çıkar yolun

Kelepçeyi taktım bileğime
Diğeri kapıda asılı kaldı
Ben kırmızı mührü vurmuştum ama
Hakimim çözmeden kalemi kırdı