Anlayınca Gel Gülüm Şiiri - Serdar Erdemir

gülüm sen boş yere yorma kendini
sevmiyorsan anlatamam ben derdimi
bırak acılarımla baş başa beni
sevip de beni anladığın zaman gel.

hazan erip gönül bahçendeki güller
boyunlarını büküp kuruduğunda
dertsiz başını gülüm, sarınca dertler
imkânlar imkânsız olduğu zaman gel.

gül aşkıyla şiirler okuyan bülbül
yalnızlıklar içinde kalıp susunca
benim gibi seveceğin biri çıkıp
aşkına karşılık bulamayınca gel.

beklenmedik zamanlarda hep aklına
gelip de seni acılara boğunca
sevip fakat sevilmemenin acısı
yüreğinde yaralar açtığında gel.

sen onu hatırlayıp ta kahrolunca
benliğini yitirip sessiz kalınca
gören sana deli damgası vurunca
ayrılık acısıyla yandığında gel

kararan dünyana ışık bulamadığında
aydınlığı dört gözle aradığında
sevgisizlikten başını vurunca taşlara
beni hatırlayıp pişman olunca gel.

dertler otağında dermansız kalınca
o’nun elinden isyankâr olduğunda
çare deyip ölümü göze aldığında
Leyla gibi Mecnunu anlayınca gel.