Anlayın Beni Şiiri - Şairin Sesi

Anlayın beni, sözlerim taş değil, ama ağır,
Harflerimde yankılanır bir ömrün enkazı.
Her nokta bir sessizlik, her virgül bir hıçkırık,
Cümlelerimden akan yaşlar, görülmeyen kan izleri.

Bir dağın sırtına çökmüş yalnızlık gibi,
Hangi rüzgârda savrulsam, yankım sessiz.
Yorgun bir nehir gibiyim, denize ulaşamayan,
Öyle çok aktım ki, kurudum sonunda.

Düşlerim kırık cam parçaları,
Tutmaya kalksam elimde kanar hayallerim.
Gecenin koynunda saklı bir sır gibiyim,
Ne duyanım var, ne anlayanım.

Söylesem kim duyar?
Bir kelimenin bile ağırlığını bilen kaldı mı?
Herkes kendi yüküne eğilmiş,
Benim yüküm kimsenin omzuna sığmaz zaten.

Ey kaleme ah eden eller,
Hangi şiir yazar benim kırılmış yanlarımı?
Anlayın beni, çünkü ben söyleyemem,
Harflerim suskun, ama ruhum çığlık çığlığa.

Bir suskunlukta gizlenmiş tüm kavgalarım,
Gözlerimde biriken bir sonsuz karanlık.
Anlayın beni, yalnızlığın dilini öğrenin,
Ve bilin, her insanın sustuğu yer, kendi mezarıdır.