Anlayanlara Şiir, Anlamayanlara Zil Sesi

Sözlerimi tartarım, ruhumu ölçmem mümkün değil.
Dert anlatmıyorum, sadece içimden dışarı bir iki kelime sızıyor.
Ne söylüyorsam içimden gelmiştir,
üstüne alınıyorsan; ya içindeyimdir, ya içini karıştırmışımdır.

Beni anlamanız şart değil, anlamaya çalışmanız yeter.
Yanlış anlıyorsunuz diye ben kendimden şüphe etmem.
Yüreğim samimi, gerisi hikâye.
Hatalarım kadar doğrularımla da varım.
Her duyguda biraz ben varım, biraz sen.

Sustuğum yerlerde daha çok şey söylediğimi biliyorum.
Yaşadıklarımı değil, yaşattırdıklarımı unutmam.
Kırk kere söyledim, dinleyen kulağa değil, anlayan yüreğe.
Anlatmak kolay, anlamak zor, ikisi aynı kapıya çıkmaz.
Anladığın kadarsın, ben daha fazlasını söyledim.

Dilim değil, bakışım yazıyor çoğu şeyi.
Herkes konuşur;
ben anlaması muhtemel olanlara fısıldarım.
Benim kelimemden senin algına kadar olan yol sana aittir.
Düşünceyi kiraya vermem, yorumuna karışmam.

Yorumlayacaksan dikkatli ol, çünkü her kelimemde gerçek var.
Sözcüklerim net.
Sapıtan yolda yalnız kalır;
çarpıtan ya kötü niyetlidir, ya çok fazla Türk dizisi izliyordur.
Söylediklerimden sorumluyum; kırıldıklarınızdan değil.

Çok defa yanlış anlaşıldım ama hiç pişman değilim.
En çok yanlış anlaşılanlar, en doğru konuşanlardır.
Alınganlık değil,
anlayışlı olanla konuşurum.
Konuşmuyorsam;
aradaki farkı bilmeyenlerdensinizdir.
İç sesinizle yetinin.