Hiç bir şey sorma
Sakın anlamaya da kalkma
Göremezsin kanayan yaralarımı
Dokunamaz saramazsın
Duyamazsın sancılarımın çığlıklarını
Anlatsam anlayamazsın…
Kişi en büyük yalanları kendisine söylermiş
Bende kendimi avutuyorum yalanlarımla
Sakın ayna tutmaya kalkma bana
Hazır değilim daha
Korkuyorum gerçeklerle yüzleşmeye…
Kaç kez yargıladım kendimi
Kaç kez sorguladım
Sorularım ağırdı
Cevapları hep sukut oldu
Pişmanlık yenmeyen en acı meyve
Aç karnına bile yenmiyor meret işte…
Hazan, mevsim tanımıyor
Esti mi yaman esiyor
Yüreğin bam telini inlete inlete
Ömür ağacından bir şeyler kopartıyor
Sahi toprak baharda neden bu kadar güzel kokar…
Hiç bir şey sorma
Sakın anlamaya da kalkma
Göremezsin kanayan yaralarımı
Dokunamaz saramazsın
Duyamazsın sancılarımın çığlıklarını
Anlatsam anlayamazsın
Hoş ben bile anlayabilmiş değilim kendimi…
©
19 – 05 – 2018
03 : 38
Kayıt Tarihi : 19.5.2018 04:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!