Anlayamazsın Şiiri - Davut Fakir

Anlayamazsın yaz ortasında iki karanlığın titreyen ateşini...
Sessiz çığlıkların, apansız uyanışların, çaresiz feryatların,
Dökülen iki damla yaşın soluksuz hıçkırışlarını anlayamazsın benim gibi...
Sabahların çocuksu sevincini, ikindilerin öldüren çilesini,
Kaybedilen anların kazanılmışlığını anlayamazsın, zaman gibi...
Anlayamazsın sonbaharın bir yaprak için neliğini,
Kış ortasında dudaklarının içime akan ateşini...

Yokluğunda; hasreti sivreltip çaktım yüreğime, hançer misali...
Acısını anlayamazsın...
Sensizliği sardım kanayan yaralarıma, sessizliği tıkadım kulaklarıma...
Sensizliğin sessizliğini anlayamazsın...

Varlığında; özlemeyi özledim, yorgun akşamların sessiz çığlını,
Hayat denen biçarenin; tabuttaki beyazlığını...
Anlamsızlığını anlayamazsın...