Anlayamazsın Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kul değilsen benim gibi yürekten
Sen benim derdimi anlayamazsın.
Yoksa bir taptığın en has ipekten
Sen benim derdimi anlayamazsın

Tatlı uykuları tanıyor isen;
Çok çabuk doyuyor, kanıyor isen;
Dünyadan bir lezzet alıyor isen;
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Çile, elem nedir, asla bilmezsin,
Sevgini bölmüşsün, birleştirmezsin,
Malını, mülkünü üleştirmezsin,
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Yatıp uyumuşsun sabahlara dek,
Asla olmamışsın kuşlardan ürkek,
Tek kez yer etmemiş beyninde gerçek,
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Anlasan balların döner zehire,
Benzer gözyaşların kanlı nehire,
İnleyip bakarsın göklere, yere,
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Bakarsın; kalbine saplanmış bıçak,
Sanırsın göğsünü parçalayacak,
Sanki ruhun olur ateşten ocak,
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Hasreti bilmezsin, bilmezsin aşkı,
Kaymamış gözünün karası, akı,
Feryadın tutmamış henüz afakı,
Sen benim derdimi anlayamazsın.

Ruhun elemlere dalamayınca,
Aklın kendisinden olamayınca,
Yüreğin bin yerden kanamayınca
Sen benim derdimi anlayamazsın.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 122-123/412)