Anlayamazsın Şiiri - Mehmet Zafer

Hasretinden ruhumu uyuşturduğum zaman
Siyahlara bürünmüş gözlerine
Ölüm şiirleri yazdım! !

Seninle kendimi ne kadar mahkum ettiysem
kör olası karanlığa,
benim dünyamdan çıktığın vakit
o kadar aydınlıklar da kaldım
Anlayamadın beni! !

Acılarım bana yol gözterdiğinde
Ruhumu zindan ettiğim kabustaydın
Canıma kıymaya karar verdiğimde
Boynuma taktığım ilmekteydin
Alnıma dayadığım silahın namlusundan çıkan
Kör kurşunun ucunda yine sen vardın
Hayatımda ne kadar olumsuzluk varsa
Hepsinin başrolünde sen oldun
Anlayamadın beni! !

Hep konuştuklarıma kulak verdin
Anlayamadın
Kendince anlamlar çıkardın ama,anlayamadın
Oysa konuştuklarımdan çok sustuklarımda saklıydım
Sustuklarıma kulak verseydin eğer
Anlardın! !

Yaşadıklarımda gizemli kaldım
Kendimi ifade edemedim
Yaşadıklarıma bakmadın,
Yaşantıma baktığın için anlayamadın
Yaşantıma değil de
Yaşadıklarıma baksaydın eğer..
Anlardın! !

Her kes yaşadıklarını konuştu,
Konuştuklarını yazdı
Doğru sandın,inandın
Ben sustularımı yazdım anlayamadın! !

Hep sustum!
Aklım sükutu sever benim
O yüzden çok ağır ödeştim hayatla
Acının her çeşidiyle binlerce kez yüzleştim
Kaç kez vuruldum..
Sonu ölüm noktalı kaç virajdan geçtim
Tırsmadım..
Her virajda azraille yolum çok kesişti
Gözümü kırpmadım
Hiç dudak bükme güzelim
Ömrüme koyduğun üç noktalar koymaz bana
Uçurumun kenarında ölümün soğuk rüzgarını
Bıçak gibi suratında hissetmediğinden
Anlayamazsın beni........