Anlayamazsın! Şiiri - Şuayip Albayrak

Sen,
Gülerken ağlamak nedir
Bilir misin be kardeşim?
Senin de,
Gecelerini -benim gibi- kabuslar böldü mü
Ölesiye?
Unutulmuşluğun acısını çektin mi?
Tek başınayken,
Uzak bir kentten
Sana da acı mektuplar gönderenler oldu mu?
Hiç ağladın mı
Tenha ve ıssız köşelerde,usulca?
Herkes uyurken sessizce bir koğuşta
Sen,
Uyanık,
Yapayalnız
Ve ızdıraplarla dolu olarak
Kaldın mı?
Sabahlara kadar
Unutulmuşluğunu düşünerek,
Ağlayarak,
Sigara üstüne sigara yaktın mı
Saatlerce?
Dumanlarında uzak yerleri,
Sevdiklerini,
Seni unutanları,seni aldatanları
Seyrettin mi hıçkırarak?
Senin de bir insan olduğunu,
Senin de kırılabilen bir kalbin olduğunu
Unutanlar çıktı mı hiç karşına?
Yağmurlu gecelerde
Puslu gökyüzünden düşen damlaları,
Kendi gözyaşlarına benzettin mi?
Sen,hiç geleceğini tozpembe görürken,
Karanlıklar içinde kaldın mı?
Seni de,önce güzel sözlerle uğurlayıp,
Sonra da acı haber ilettiler mi?
Bir anda
Unutulmuşluğunu
Tüm benliğinde hissettin mi?
İçmeden sarhoş olup,yalpa vurarak
Sabahlara dek
Dolaştın mı sokaklarda?
-Tanrı'dan başka-
Yeryüzünde ne varsa,her şeye
İsyan etmek geçti mi içinden?
Çaresizlikler içinde yok oldun mu?
Eğer bu acıları yaşamamış,
Bu ızdırapları çekmemişsen;
Anlayamazsın ağabeyini,
Anlayamazsın! ! !
Hem de ömür boyu...
Şubat 1971 Diyarbakır

AKLIMDASIN (Sayfa 50)