Anlayamam Şiiri - Hasan Özünal

Her el atışımda yerinde yoksan
Her sığınma talebimde olmaz diyorsan
Ya da kuşkanadında bir hiç olup uçuyorsan
Sen varsın diye umduğum her an
Bir bilinmez ufukta kayboluyorsan
Dayanamam...

Her anı cennete çeviren bir halin varken
Dilden sevgi pınarları çağlayıp akarken
Gözlerde aşk kıvılcımları çakarken
Buz dağlarını üstüme yorgan etmeni
Anlayamam...

Sen çölde ürkek bir ceylan gibi kaçarken
Yolları beş kapatıp bir tek açarken
Varım dediğin bu dünyada
Sensiz yaşarken
Sırtımda bu yükle bu şartlarda
Ben kalamam...

Bunca sevmişken seni
Diyemem ki yalancısın...
Bunca geçmiş hatıranın arasına
Bir paspas gibi kaldırıp da atamam
Bunca çektiğim ızdırabı anlarsın diye beklerken
Katlanamam yeni ızdıraplara
Dayanamam
İkiye bölmüşken dünyalarımızı
Üçe bölünmesine de
Kayıtsız kalamam...

Yer aldığımı sandığım o yarım dünyada bile
Kalmışken bir başıma
Yitirmişken tüm değerlerimi
Yanmazken bir mum ışığı karanlıklarıma
Bu yanmalarını ciğerimin başköşesinin
Anlayamam...

Sahte kırgınlıklarını anlarım anlamasına
Kırılmak şöyle dursun
Un ufak olmuş gönlümü bilmezken
Masalımızı kesen her hançeri sen saplarken,
Bir de suçlu ilan edilip kalbimin dağlanmasına
Bin hatıranın hürmetine isyan etmesem de
Sessiz kalamam…

Bunca sevmişken seni
Diyemem ki yalancısın...
Bunca geçmiş hatıranın arasına
Bir paspas gibi kaldırıp da atamam
Bunca çektiğim ızdırabı anlarsın diye beklerken
Katlanamam yeni ızdıraplara dayanamam
İkiye bölmüşken dünyalarımızı
Üçe bölünmesine de
Kayıtsız kalamam...