Anlayamadım Şiiri - Erhan Turan

Anlayamadım bir türlü,

Şu anlamsızlık denizinde boğulmaya ramak kalmış bey-
nime,

Anlam verebilmenin yöntemini...
Boz bulanık olan dünyaya görüldüğü gibi bakabilmeyi,
Öğrenemedim bir türlü...
Revaçta olan sahte sevgiler gibi sevebilmeyi,
Etrafta onca sahtelik varken,
Üstümde de uygulamasını defalarca bizzat yaşamışken,

Veremedim bir türlü bana uygulanan bu yöntemin kar-
şılığını...

Mesela insanların ruhunu sarmış bu vahşi hırsın sebebini,
Bu uğurda çürütülen hayatların gayesiz gayesini,
Boş olduğunu bildiği amaca ulaşmanın çirkefliğini,

Beyinlerimize enjekte edilen başıboş yaşantının kome-
disini,

Bunu bildiğimiz hâlde buna ulaşmak için verilen müca-
delenin acizliğini...

Ve bunca anlamsızlık uğruna feda olunan hayatların bi-
linçsizliğini,

Anlayamadım bir türlü!
Bunca anlamsızlığa nasıl anlam verildiğini...

İşte bu yüzdendir kendime kızgınlığım.
Bu yüzdendir işte kaybolma sınırlarına dayanan hissiyatım.
Duygularım, hayallerim ve sevgim...
Ya ben bilemedim sevmeyi,
Ya da sevgi beni anlayamadı bir türlü!
Anlamsız olan ben miyim acaba bilemedim?
Yoksa inatla anlamsızlıkları anlamlı gösteren düzen mi?
Anlayamadım bir türlü etrafımdaki her şey gerçek mi?
Yoksa gerçeklik maskesiyle kamufle olmuş yalan mı?
Her şeye rağmen bir yol çizdim kendime.
Ördüm etrafını beton duvarlarla,
Yol aldım gidiyorum arkama bakmadan.
Yolun sonunun nereye varacağına aldırmadan,
Sağımı, solumu, onu, bunu umursamadan,
Gidiyorum işte, doğru bildiğim yolda çıkmadan!
Bıkmadan, usanmadan ve hatta arlanmadan,
Alın sizin olsun, bana göre anlamsız anlamlarınız,
Verin benim olsun, size göre anlamsız anlamlarım...