Anlayamadım Şiiri - Muhammet Zeki Bayraktar

A N L A Y A M A D I M

Elli beş yıl şu dünyanın kahrını,
Çektim, yine bir şey anlayamadım.
Kâğıtlara yüreğimin zehrini,
Döktüm, yine bir şey anlayamadım.

Çocukken her yer düz, vız gelir tümsek,
Anamdan babamdan alırdım destek,
Arkadaşlar ile oynarken seksek,
Sektim, yine bir şey anlayamadım.

Gençlik heyecanlı ve de coşkulu,
Görür görmez sevdim bir güzel kulu,
Sevdamın uğruna hemen okulu,
Ektim, yine bir şey anlayamadım.

Meftun oldum kara kaşa, gözüne,
Dünyayı verirdim yârin sözüne,
Mecnun’lar misali onun yüzüne,
Baktım, yine bir şey anlayamadım.

Pelesenk eyledim ah ile vahı,
Dertlere düşürdüm cümle ervahı,
Bütün hayallere çekip silahı,
Sıktım, yine bir şey anlayamadım.

Bakmadım ben hiç sağına, soluna,
Her “dostum” diyenin girdim koluna,
Sular gibi , insanların yoluna,
Aktım, yine bir şey anlayamadım.

Dost bildiklerimden yedim keleği,
Gözüme kestirdim koca feleği,
Pehlivan misali, güçlü bileği,
Büktüm, yine bir şey anlayamadım.

Şöhret halkasını taktım yakama,
Gün oldu ben bile şaştım cakama,
Koşar adım bir dünyalık makama,
Çıktım, yine bir şey anlayamadım.

Rota belirledim, tam yol ileri,
Düşünmeden sildim tüm eskileri,
Arkama bakmadan, ben gemileri,
Yaktım, yine bir şey anlayamadım.

Bu dünya parıltı, bu dünya süstü,
Ben ona koştukça o bana küstü,
Nefsimin önünde hemen dizüstü,
Çöktüm, yine bir şey anlayamadım.

Coşkulardan bıktım;duruldum,dindim,
Olmam gerektiği yerlere indim,
Kimseler görmedi; kayboldum, sindim,
Yoktum, yine bir şey anlayamadım.

10.01.2018