Sen uyurken,bahçeye çıkıp
Çiçekler derdim; hiç uyanmadın
Çiçekleri getirip vazona bıraktım;
Görmedin, kokularını bile duyamadın…
Sen uyanınca çevrene bakıp
Birkaç bardak çay yudumladın
Önüne ne ballar, şiirler çıkardım
Hiç birini alıp bir kere tatmadın…
Bir kitap okumak boynumun borcuydu
Oysa ki hiçbirini dinleyemedin
Sarılıp, boyuna zihin meşgalelerine
Gerçek bir öyküye dahi ağlayamadın…
Oysa ki şu söz dilime dolanır hep:
“Şiir nedir bilmedin,kitap nedir okumadın
Koca bir ömrü ekmek için su için mi yaşadın? ”
Velhasılı:
Sen bahar ayında güz gibisin
Bazen seher, bazen akşam gibisin
Bazen rüzgarla salınan saz gibisin
Ben seni,ben seni vallahi anlayamadım…
HALİDE EDİP AVCI
02.09.2011-SAAT: 13:57
Kayıt Tarihi : 2.9.2011 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!