Bazen durup düşünüyorum.
Hayallere dalıyorum.
Her şeyin en başına dönmeye çalışıyorum.
Belki doğmadan önceye,
Belki de daha geriye.
Kendimi okyanusta kaybolmuş,
Küçük bir balık gibi görüyorum.
Aranıyorum,çabalıyorum.
Bir türlü yolumu bulamıyorum.
Neden mi?
Bilmiyorum.
Boğazımda takılı hıçkırıklar.
Gözlerimde buğulu yaşlar.
Anlatamadığım,
Kendimin bile anlamadığı mutsuzluk.
Geçmişime dönüyorum bir an,
Antreden sızan cılız bir ışık.
Aydınlığa doğru sallanarak giden bir adam.
Yorgan altına sığınmış korkak bir çocuk.
Bunları birleştirdiğimde ben ve hayatım…
(2000) Canan Uncu Karaman
Kayıt Tarihi : 13.2.2010 01:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Canan Uncu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/13/anlayamadigim-8.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)