Kuru bir sessizlik içinde başlar akşamlar
karanlıklara düşer geceler kimse görmez
bir bir çıkar yıldızların foyası usulca yapışır üstüme
sarılırım anıların çoban aldatan kuşlarına
zincirlenmiş hüzünlerim isyanlara karışır
dilim yine ağzımda hükümsüz bir mahpus
gözlerim hala imkânsız hayallere esir
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta