Bir gün anlayacaksın.
Ve o gün çok geç olacak.
Bense mazinin tozlu rafları altında kalıp, sana sitem etmekle geçireceğim ömrümü.
Anlayacaksın.
Ayırt edeceksin seveni de sevmeyeni de.
Her şey bir bir çıkacak karşına.
Ve bil ki, şu an ki halinden daha çok acı verecek bu anlayış.
Kimse duymayacak.
Kimse olmayacak.
Yalnız ve çaresiz.
Hıçkırıklarınla baş başa.
Olmasın.
Sen mutlu ol.
Sen hep gül.
Sen hep tutun hayata.
Artık susuyorum.
Yokluğuna değil varlığına.
Ağlamana değil gülmene.
Acına değil sevincine.
Susuyorum.
Ve gidiyorum.
Kayıt Tarihi : 19.7.2023 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!