İlk önce nefesim kesildi
Ölüyorum sandım
Gözlerim karardı, dilim tutuldu sanki
Yaşayan bir ölüydüm
Yürüyordum nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum
Her nefes alışımda kaburgalarım kalbime geçiyordu sanki
Acıyordu anlayacağın
Nefes almak istemiyordum
Ben nefes aldıkça kalbim daha çok kanıyordu
Acım on misli artıyordu
Yaşamak istemiyordum anlayacağın
Bu acıyla yaşanmaz sanıyordum
Yanılıyordum anlayacağın çok pis yanılıyordum
Anladım geçiyormuş tüm acılar, zamanla bitiyormuş
Gözümde büyütüyormuşum seni, yoktan yere abartıyormuşum
Gördüklerimi anlamıyor, anlamak istemiyormuşum
Sevmediğim halde sevmeye çalışıyormuşum....
Kayıt Tarihi : 2.4.2014 17:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!